Runy – czyli alfabet runiczny, był przez wiele stuleci używany przez ludy germańskie, a później nordyckie, które osiedliły się na terenach obecnej Skandynawii. Jest to najprawdopodobniej najstarsze pismo europejskie. Alfabet runiczny był wykorzystywany nie tylko do przekazywania wiedzy, zapisywania pieśni, legend, ale także służył do obrzędów magicznych. Staronordyckie słowo run oznacza sekret, tajemnicę.
Skąd się wzięły i do czego służyły runy?
Według wierzeń ludów nordyckich runy były darem boga Odyna, a nauczał ich bóg Reg. Miały więc dla nich magiczną moc. Runami ozdabiano broń (miecze, groty włóczni), przedmioty codziennego użytku, a nawet biżuterię. W czasach średniowiecza wierzono, że odpowiednio dobrane grupy run o różnych właściwościach czyli tzw. skrypty runiczne mogą np. uśmierzyć ból, zesłać bogactwo lub pomóc odnieść zwycięstwo w bitwie. Runy kuto w kamieniu, wycinano w drewnie. Wykorzystywano do tworzenia talizmanów i amuletów lub do wróżenia.
Poza tym, każda runa ma przypisany swój numer, znak zodiaku, planetę lub gwiazdę, kolor, roślinę, drzewo, zwierzę i żywioł.
Runy dzisiaj
W dzisiejszych czasach runy możemy spotkać tylko w przedmiotach związanych z magią lub wróżeniem. Ich symbole odnajdziemy w kartach Tarota, a także w zdobieniach biżuterii, która ma posiadać dzięki nim właściwości magiczne. W niektórych sklepach można znaleźć wisiorki, pierścionki lub inne ozdoby z wyrytymi runami.
Alfabet runiczny zanikł około X w n.e. Najstarszy znaleziony zapis runiczny pochodzi z II w. n.e. W Polsce w Rozwadowie znaleziono grot włóczni z zadziorami z III w. n.e. i jest to nasz najstarszy okaz z zapisem runicznym.